Als een leraar stopt met leraar zijn omdat zij of hij met pensioen gaat of ander werk gaat doen, is er vaak een feestje, een bos bloemen, een toespraak en dan is het gebeurd. Jammer. Decennia ervaring verdwijnen uit een school en dat is het dan.

De met veel vallen en opstaan opgebouwde kennis lijkt zomaar te verdwijnen. Natuurlijk moet elke leraar haar of zijn eigen fouten maken en daarvan leren maar we zouden best eens wat meer mogen leren van elkaar.

Die kennis, die ervaring, dat vakmanschap, dat willen we heel graag vastleggen. De laatste les. Vragen en antwoorden. Over een goede les of een slechte. Over die ene leerling. Over de pabo of de lerarenopleiding, over schoolleiders. Rapporten, cijfers, examens. Het vak. Opvoeden. Ouders. In de laatste les praten we over alles. En daarna zenden we het uit.

Dat gaan we dus doen. Het vakmanschap hoorbaar maken. Samen met mijn grote vriend en leraar Per-Ivar Kloen. Het naadje van de kous willen weten. We doen het stap voor stap. We nemen er een op, zenden hem uit en als het goed is, gaan we verder. Een podcast. Genaamd De Laatste Les.

Maar! We willen dus in gesprek met leraren die net gestopt zijn. Of bijna gaan stoppen. PO, VO, MBO. M, V, X. Geen schoolleider of bestuurder. Dat mogen anderen doen. Mensen aan de frontlinie van het onderwijs. Lesgevers.